Speciaal concert van Special Singers

De Nicolaaskerk was bijna tot de laatste bank gevuld. En niet alleen in het schip van de kerk, maar ook in de apsis was het volle bak. Het gemengd koor The Special Singers uit Uithuizermeeden gaf er, onder leiding van Nico Dijkman, een concert. Het publiek kreeg een afwisselend programma voorgeschoteld. Afwisselend wat betreft het repertoire en afwisselend wat betreft de uitvoerenden. Naast zang van het koor speelden Bob Groeneveld op euphonium (tenortuba), dirigent Nico Dijkman (kornet) en pianist Jan Beukema enkele nummers gedrieën.

Het concert opende met Dona Nobis Pacem. Een oude melodie, waarvan de herkomst onbekend is, al zijn er bronnen die hem toeschrijven aan Di Palestrina of Mozart. Dirigent Dijkman maakte de in essentie simpele melodie tot een mooi, vierstemmig geheel. Het begon met slechts een paar mannenstemmen, in de herhaling aangevuld door een fraaie tegenstem van enkele vrouwen, van lieverlee bijgestaan door meerdere stemmen, waarna het hele koor in al zijn glorie terugkwam met de melodie. Daar klonk het koor dan direct ook op zijn mooist, met elkaar, samen in een mooi evenwicht.

Kornet, euphonium en piano waagden zich vervolgens aan de Sarabande uit de 11e Suite van Händel. Gewaagd, want in zo'n heel andere bezetting komt het erg op het arrangement aan. Doordat zowel kornet als euphonium qua volume niet voor elkaar onderdeden, kwam de bovenstem niet altijd even helder naar voren. In het later gespeelde Yerushalayim shel Zahav (Jeruzalem van goud), waar beide instrumenten eerst in een soort vraag- en antwoordspel speelden en later op dezelfde melodielijn zaten, smolten beide instrumenten juist qua klank weer prachtig samen.

Het koor nam het stokje weer over met een lied van Huub Oosterhuis, op muziek gezet door Antoine Oomen. Ook bij dit lied beten de mannen het spits af. De vrouwen gingen er met behoorlijk veel volume tegenaan, iets te veel misschien, maar dat werd verderop, waar de juiste balans werd gevonden, helemaal goed gemaakt. In het nummer Ich fahr' dahin van Johannes Brahms kwam de samenklank volledig tot zijn recht. De dirigent had hier de vaart er goed in. The Rose, dat vooral bekend werd door de vertolking door Bette Midler maar in deze regionen ook door de uitvoering van Wia Buze, klonk verrassend in de combinatie van beide blaasinstrumenten. Een weids geluid in de grote ruimte van de kerk. Het lied Der Lindenbaum van Schubert (of zoals het koor het noemde: The Linden Tree) was ook weer vierstemmig herschreven door de dirigent. Dat leverde een mooie uitvoering op van dit aloude lied uit de liederencyclus Die Winterreise uit 1827. Nog meer Groningse 'roots' in het nummer Vrouger van Ede Staal, nu door beide blazers en de piano. Na het nostalgische Irish Blessings en het vrolijke, van oorsprong uit Zuid-Afrika afkomstige Siyahamba (wat betekent: Wij lopen) sloot het koor af met het nummer waar het ook mee begon. Het koor liet zich met veel inzet en zichtbaar plezier van een uitstekende kant horen. Het zou iets meer aandacht kunnen besteden aan de dynamiek (toonsterkte). Zeker in een gebouw als de Nicolaaskerk kan ook fluisterzacht heel mooi klinken, maar alles met elkaar was het een bijzonder en afwisselend concert dat door het publiek terecht met een hartelijk applaus werd beloond.

 

terug naar overzicht