Een kerk vol ervaringsdeskundigen, zo omschreef Douwe Draaisma zijn publiek tijdens zijn lezing met als titel Wat we over
vergeten moeten weten. Vergeten is immers een dagelijks voorkomend fenomeen waar we allemaal mee te maken hebben. Wie kent
niet het verschijnsel dat je iemand tegenkomt en denkt: 'Wie wás dat ook alweer.' Je weet dat je de persoon kent, maar kunt
absoluut niet op de naam komen. Niets bijzonders, aldus Draaisma. We herkennen mensen namelijk niet alleen door hun gezichten,
maar aan veel meer kenmerken en als die ontbreken, bijvoorbeeld doordat je iemand in een andere omgeving ontmoet, dan heeft
het geheugen er moeite mee om de juiste naam tevoorschijn te halen.
Een eveneens veelvoorkomend probleem is het feit iemand anders, een collega bijvoorbeeld, wel uw idee heeft onthouden, maar
vergeten is dat het úw idee is. Dit leidt vaak tot onbewust plagiaat en een hoop frustratie.
Wat ook regelmatig gebeurt, is dat het moeite kost onderscheid te maken tussen echte, eigen herinneringen en gerelateerde informatie
uit een andere bron. We hebben dan de feiten onthouden, maar zijn de bron vergeten.
Bewust dingen vergeten blijkt echter heel erg lastig, volgens Draaisma. Een vraag die in dit verband vaak gesteld wordt is of het
wenselijk zou zijn een vergeettechniek te gebruiken als deze zou bestaan. Het antwoord daarop is toch vaak nee, want hoe pijnlijk ook,
herinneringen zijn een bijdrage aan je identiteit en hebben een duidelijke signaalfunctie. Ze voorkomen (althans ze zouden kunnen voorkomen)
dat je dezelfde fouten weer maakt.
'Niet kunnen vergeten is een verkapte zegen. Onthoud dat!!'. Met die woorden sloot Douwe Draaisma het eerste deel van de avond af.
|